Eerste boot
Op 18-jarige leeftijd maakte Jan van Raam kennis met het zeilen. Samen met zijn neef voer hij mee op een kleine houten zeilboot. Het gijpen ging verkeerd en ze sloegen om. Terwijl zijn neef in paniek raakte bleef Jan kalm. Hij zwom terug naar de haven, haalde een roeiboot en samen sleepten ze de boot terug naar de haven. Het schrok hem niet af. Sterker, hij begon met het lezen van zeilboeken en vergaarde daarmee kennis over zeilen. “Ik heb geen zeillessen gehad. Dat leerde ik een jaar later bij de mariniers”.
Jan startte zijn carrière als administratief medewerker bij een bedrijf in de scheepvaart. Van zijn gespaarde tantième (voor de jongere lezers onder ons: bonus of winstuitkering) kocht hij zijn eerste boot, een Sharpy met een midzwaard. Op deze boot leerde hij zeilen en had hij zijn eerste afspraak met zijn vrouw. “Het was een heerlijke tijd. Zeilen geeft mij het ultieme gevoel van vrijheid, je bent zelfstandig en het is elke keer weer anders. Slapen op een boot heb ik nooit prettig gevonden door mijn slechte rug. Ik heb daarom nooit lange zeiltochten gemaakt, was meer een dagjeszeiler. Vooral op het Gooimeer en IJmeer waren we vaak te vinden. Door de afwisseling van het weer vind ik zeilen in hetzelfde gebied nooit saai.
Een paar jaar later werd hun zoon geboren en verkochten ze hun boot. Ze vonden het geen veilig idee om met een klein kind aan boord te zeilen. Bijna 15 jaar zeilde Jan niet meer. Toen hij een andere baan kreeg en meer ging verdienen besloten hij en zijn vrouw weer een boot te kopen. Met deze boot hebben zij, samen met vrienden en familie, 38 jaar zeilavonturen en plezier beleefd. De toepasselijke naam Uhuru (Keniaans voor vrijheid) deed zijn naam eer aan.
De Jachthaven
“We lagen destijds in een verenigingshaven met slechte faciliteiten. Daarom besloten we al snel naar een andere jachthaven te gaan. Wij ontdekten dat er bij Naarden een jachthaven in aanleg was en hebben ons onmiddellijk aangemeld voor een ligplaats. Een hele verbetering qua faciliteiten. Wij hebben het altijd naar onze zin gehad op deze jachthaven. Gelukkig maar, want we waren hier vaak te vinden voor onze passie. De jachthaven wordt goed onderhouden en het personeel is professioneel en behulpzaam. Havenmeester Hans heeft ons vaak geholpen, gevraagd en ongevraagd. Ook de sfeer heb ik altijd als prettig
ervaren. Je bent hier op de haven met veel gelijkgestemden. Bijna iedereen helpt elkaar als dat nodig is, bijvoorbeeld tijdens het klussen in het voorjaar of als je advies nodig hebt bij technische problemen. Over het algemeen zijn de meeste watersporters behulpzaam. We zijn een keer vastgelopen op een zandbank en kregen de boot niet meer los. Een voorbijvarende motorboot heeft ons eruit getrokken en voer meteen weer verder. We riepen nog bedankt en hij stak zijn duim omhoog. Het was goed” De mooiste herinnering heeft Jan aan een zeiltocht in Friesland. Samen met een zeilvriend en zijn toen zwangere vrouw genoten ze van de prachtige natuur op de Friese Meren.
Herinneringen
Zijn zoon heeft de boot uiteindelijk niet overgenomen. “Hij houdt van wedstrijdzeilen en vindt mijn toerboot niet snel genoeg. Overigens heeft hij geen eigen boot, hij huurt deze liever, dan ben je volgens hem goedkoper uit. Hij kon de boot zo krijgen, maar hij wilde het niet. Mede daarom heb ik de boot verkocht”
Toen de koper van zijn boot de haven uitvoer had Jan het moeilijk. Er ging heel wat door hem heen, 38 jaar flitste aan hem voorbij. “Op deze boot heb ik veel herinneringen gemaakt. Samen gevaren met mijn ouders, mijn zoon en kleinkinderen. Maar vooral met mijn vrouw. Soms waaide het te hard om te zeilen en bleven we op de boot in de jachthaven. Ik vond dat ook heerlijk. Het geluid van krakende touwen, het geklots van het water en dan zachtjes de radio aan. Dan lagen we gezellig tegen elkaar aan op de bank. Ik vond dat een heerlijk gevoel. Een vriendin van mij zei onlangs; dat komt omdat je dan het gevoel krijgt alsof je weer in de baarmoeder ligt…haha!”
Jan bleef op de steiger staan toen de koper met zijn boot de haven uitvoer. “Hij bleef zwaaien totdat hij helemaal uit zicht was verdwenen. Ik had het moeilijk en pinkte een traantje weg. Afscheid nemen is moeilijk… Maar ik kom zeker nog terug, want ik geniet van de sfeer hier op de jachthaven”